Meksyk, Gwatemala, Belize

1. przelot samolotem do Mexico City

2. Mexico City – zamieszkamy w samym sercu starej dzielnicy, by spacerem poznawać Zocalo i uliczki dookoła, Pałac Sztuk z muralami Diego Rivery i artystyczną dzielnicę Coyocan – tu możesz odwiedzić dom, w którym mieszkała i tworzyła Frida Kahlo. Całe miasto już się szykuje na obchody Święta Zmarłych

3. Teotihuacan – prekolumbijska strefa archeologiczna wpisana na listę Unesco, “miejsce, gdzie rodzą się bogowie”. Pokonamy 365 stopni Piramidy Słońca i wejdziemy też na Piramidę Księżyca, odwiedzimy świątynię Pierzastego Węża i inne, np…ślimaka. Powędrujemy Drogą Śmierci będziemy podziwiać panoramę i ożywiać w wyobraźni majestatyczne prekolumbijskie miasto. Spróbujemy tequili i zobaczymy plantację agawy. Wieczorem wsiądziemy do nocnego autobusu 1-wszej klasy i rano będziemy już w Oaxaca.

4 i 5. Oaxaca – miasto pełne nasyconych barw i manufaktur czekolady, otoczone pasmem gór Sierra Madre. Zanurzymy się w miejscowe targowisko, spróbujemy różności ze straganów. I koniecznie świeżo wyciskanych soków pachnących słońcem. Zawitamy w czekoladziarni koniecznie spróbujemy…kurczaka w sosie czekoladowym. Sercem miasta jest Zocalo (plac główny), który jest doskonałym miejscem do podglądania bawiących się mieszkańców. Wieczorami często gra tu orkiestra i wszyscy ze wszystkimi tańczą. Zajrzymy na miejscowy cmentarz, by podziwiać nocny rozświetlony płomykami świec krajobraz. To spotkanie ze zmarłymi bliskimi na wesoło!

6. Oaxaca i okolice -wyruszymy w błękitne góry Sierra Madre, porośnięte wielkimi kaktusami. Odwiedzimy najstarsze drzewo na świecie, ogromnego cyprysa mającego podobno 2000 lat. Dotrzemy do Hierve el Aqua– skamieniałych wodospadów i wskoczymy do ekskluzywnego basenu wykonanego kamieniu przez Matkę Naturę, z widokiem na góry. Zajrzymy też do fabryki mezkalu produkowanego z agawy, z robakiem na dnie. W nocy przejedziemy do San Cristobal.

7. San Cristobal de las Casas– stolica stanu Chiapas, krainy tajemniczej i intrygującej, górzystej i porośniętej dżunglą skrywającą budowle Majów. Miasto leży na wysokości 2200 m n.p.m, o czym przypomina nam chłód nocy i poranka. Odwiedzimy potomków Majów w ich domu, wejdziemy do kościółka w San Juan Chamula. Jest wyjątkowy, jego podłogę pokrywają sosnowe pachnące igły, przynoszone przez wiernych. A oświetlają setki świec.

8. Palenque – tym razem jedziemy dalej w dzień, by podziwiać piękno rozbuchanej przyrody dookoła. Droga wije się wśród drzew i zamglonych zboczy. Zatrzymamy się w Aqua Azul. Turkusowe kaskady zanurzone w zieleni kuszą chłodną wodą w gorący dzień. Odwiedzimy też wysoki na 30 metrów wodospad Misol Ha. Tu kręcono sceny do filmu “Predator”. Wejdziemy do najsłynniejszego miasta Majów- Palenque. Kamienne budowle zdobione płaskorzeźbami wciąż zachwycają. Pałac, grobowiec Pakala, Świątynia Słońca, boisko do gry w pelotę otoczone tropikalnym lasem tchną tajemnicą.

9. Bonampak i Yaxchilan – dalej zanurzamy się w dżunglę lakandońską aż dotrzemy do Bonampak-miasta słynnego z majańskich fresków, żywej opowieści o obrządkach, zwyczajach, świętach i tańcach. Do Yaxchilanu otoczonego zakolem rzeki Rio Usumacinta można dostać się jedynie łodzią. To rzadko odwiedzane miejsce budzi respekt przed potęgą przyrody, zaskakuje krzykami wyjców. Noc spędzimy w lakandońskim gospodarstwie w drewnianych domkach.

10. Gwatemala – przekraczamy wodną granicę łodzią i jesteśmy w Gwatemali. Dalej pojedziemy do Flores, zatrzymując się na posiłek w miejscowym zajeździe, na kolorowym cmentarzu, przy plantacji papai i w innych ciekawych miejscach. Zamieszkamy na wyspie na jeziorze Peten Itza.

11. Tikal – prawdopodobnie stolica państwa Majów, najwyższe ze wszystkich piramidy schodkowe wynurzają się z zieleni górując nad koronami wielkich drzew. Odwiedzimy też okoliczne wioski i ich mieszkańców, zaglądając do domów i obejść.

12. Belize – przekraczamy granicę i witamy w Belize. Szybką łodzią docieramy na Caye Cualker, koralową wyspę z białym piaskiem i namorzynowymi zaroślami. Tu zamieszkamy w drewnianym domku przy plaży, gasząc pragnienie tropikalnymi sokami. Możemy też objechać wyspę na rowerze zaglądając w zakamarki. Albo spróbować snoorklingu z płaszczkami i łagodnymi rekinami.

13. Caye Cualker – dzień radości i robienia czego dusza zapragnie na koralowej wyspie.

14. Caye Cualker – przyjemności na koralowej wyspie ciąg dalszy, pokąpać się, najeść ryb i homarów z grilla, posmakować drinków przeróżnych

15. Belize City – przejazd na lotnisko i wylot

16. powrót do domu

Święto Zmarłych w Meksyku

Dia de Muertos, odpowiednik naszego Dnia Zmarłych – właśnie tu, w Meksyku, ma formę wesołej zabawy. Jest to radosna okazja, by dusze zmarłych mogły powrócić do świata żywych i mogły cieszyć się towarzystwem swoich świętujących rodzin.
Obchody Dia de Muertos zostały wpisane w 2008 roku na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.

To tradycja pozbawiona smutku. Dominuje radość spotkania z ukochanymi zmarłymi. To czas hucznych zabaw i biesiad. Czas fiesty, barwny i donośny.

Skąd się wzięło Swięto Zmarłych obchodzone na wesoło?

Jego korzenie sięgają prekolumbijskiego festiwalu w tradycji Azteków, Majów, Totonaków. Festiwal odbywał się na początku sierpnia, podczas miesiąca zwanego Tlaxochimaco – narodziny kwiatów. Odbywał się na cześć bogini Mactecacihuatl, żony władcy Krainy Śmierci. Stała się ona prekursorką popularnej dziś postaci „la Catrina”. Kobiecego szkieletu w szykownej sukni i ozdobym kapeluszu.

W XVI wieku przybyli z Hiszpanii konkwistadorzy, oburzeni pogańskimi praktykami miejscowych ludów, mając na celu nawrócenie miejscowej społeczności na katolicyzm, przesunęli datę letniego festiwalu na początek listopada. Hiszpańskie obrządki pomieszano z tematycznie podobnymi tubylczymi obrządkami i w ten sposób powstał dzisiejszy Dzień Zmarłych w Meksyku. Tak naprawdę trwa on wiele dni, zaczynając się tydzień przed początkiem listopada i ciągnąc niekiedy do połowy tego miesiąca.

Znacie animowany film „Coco”? jeśli nie, to popatrzcie koniecznie. Kolorowa bajka pięknie przybliża nam meksykański zwyczaj spotkania ze zmarłymi na wesoło.

2 listopada w Mexico City odbywa się parada del Dia de Muertos. A to już zwyczaj dużo młodszy od tych prekolumbijskich, bo został zapoczątkowany przez… twórców „Spectre”, filmu z Jamsem Bondem. Wymyślony na potrzeby filmu, zadomowił się w prawdziwym życiu. Od kilku lat parada rośnie w siłę. Podobno ostatnio wzięło w niej udział już 1,5 miliona osób! Niesamowite przebrania, maski, tańce, postaci ze świata zmarłych. To jedyne takie miejsce na świecie

Meksyk – orgia kolorów, smaków, zapachów, roześmianych ludzi. Każdy wieczór jest dobry, by wyjść na ulice, pograć, pośpiewać i potańczyć. Jak oni to robią? Skąd czerpią siłę i energię? Mam pewne podejrzenia, że źródłem tej powszechnej radości jest meksykańskie słońce. Przebywanie w jego promieniach powoduje wytwarzanie hormonu szczęścia w zastraszającej ilości!

I przeszłość nie tak daleka – gdy mieszkali tu Majowie. W jaki sposób zginęła ta bogata i fascynująca kultura, możemy się tylko domyślać. Możemy pójść ich śladami, poznać zwyczaje, odkryć świat sprzed kilkuset lat.

Meksyk to dużo więcej, niż nam się wydaje. To smak i kolor życia, zaproszenie do zabawy, pochwała radości i tańca. Pozostawia po sobie piękne wspomnienia i palące pragnienie, by tam wrócić, zamieszkać, mieć tam swoje miejsce.